Συνέντευξη στο περιοδικό Down Town παραχώρησε ο Αντώνης Καφετζόπουλος, ο οποίος μίλησε μεταξύ άλλων για την κατάθλιψη που βίωσε ενώ τοποθετήθηκε και για τα διάφορά χάπια που ρυθμίζουν τη διάθεση.

Και το να κρατάς πράγματα μπορεί να οδηγήσει σε ξέσπασμα. 

Πριν ξεσπάσεις μπορείς να πας σε έναν ψυχίατρο και να το λύσεις. Έτσι τουλάχιστον έκανα εγώ. Παίρνεις ένα χάπι και λύνονται όλα. Καθαρίζει το μυαλό. 

Πολλοί είναι εναντίον των χαπιών που ρυθμίζουν τη διάθεση. 

Εγώ καθόλου, είμαι υπέρ της χημείας. Επειδή υπάρχουν τα χάπια θεωρώ ότι υπάρχει και η ανθρωπότητα. Θα ήμασταν πολύ λιγότεροι άνθρωποι ζωντανοί χωρίς τα χάπια. Και δεν καταλαβαίνω και αυτή την ηλιθιότητα που υπάρχει με τα παιδικά εμβόλια, με ανθρώπους που αρνούνται να τα κάνουν στα παιδιά. Και αυτό είναι επικίνδυνο για όλους. Παντού ξεσπάνε επιδημίες. Είμαστε χημεία. Καθαρή χημεία, που μερικές φορές χρειάζεται ρύθμιση. 

Επίσης είχες μιλήσει για την κατάθλιψη που πέρασες

Κοίτα δεν είμαι της άποψης ότι πρέπει ο καθένας να μοιράζεται τα πάντα με όλους αλλά θεώρησα ότι έπρεπε να το πω για να βοηθήσω κάποιους ανθρώπους να ζητήσουν βοήθεια. Να δουν το δικό μου παράδειγμα και να τους δώσω το μήνυμα ότι υπάρχει λύση. Γιατί πολλοί διστάζουν. Γιατί είναι θανατηφόρα πάθηση, αφού οι καταθλιπτικοί είναι δυνάμει αυτόχειρες. Πέρασα δυο χρόνια νιώθοντας τρομερή αίσθηση ματαιότητας για όλα και ένοχές για τα πάντα. Πατούσε ένα αυτοκίνητο ένα γατί και ένιωθα ότι έφταιγα εγώ. Ένιωθα ότι εγώ έφταιγα για όλα. Τελικά πήγα στον ψυχίατρο και διαφωτίστηκα. Κατάλαβα. Ότι δεν είχα τρελαθεί μόνο εγώ, ότι συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους, ότι είναι ασθένεια και απαιτεί θεραπεία και χάπια, αλλιώς δεν βγαίνει. Το κουβεντιάζω γιατί θεωρώ ότι είναι χρήσιμο. Μαθαίνεις να εκτιμάς αν τα πράγματα είναι καλά ή κακά, γιατί η κατάθλιψη σε κάνει να τα βλέπεις όλα μαύρα. Είναι ασθένεια και πολλές φορές είναι κληρονομική.