Ο Γιώργος Σαμπάνης είναι ένας άκρως επιτυχημένος τραγουδιστής αλλά και συνθέτης. Ο ίδιος σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό People εξηγεί γιατί η μουσική παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή του.

Είσαι ο πατέρας πολλών επιτυχιών που έχουν τραγουδήσει συνάδελφοί σου. Έχεις σκεφτεί πως θα ήταν αν τα ερμήνευες εσύ;

Η απόφασή μου να δίνω τα τραγούδια που έχω γράψει σε άλλους καλλιτέχνες είναι πολύ συγκεκριμένη. Δεν την έχω μετανιώσει ποτέ, ούτε έχω σκεφτεί πώς θα ήταν να τα ερμηνεύω εγώ. Όταν γράφω ένα τραγούδι, γνωρίζω αν θέλω να το ερμηνεύσω εγώ ή όχι. Είμαι απόλυτα συγκεκριμένος στον τρόπο που θέλω να ερμηνευτεί, να ενορχηστρωθεί, να δοθεί στο συγκεκριμένο καλλιτέχνη. Αν το απορρίψει, τότε θα πρέπει να σκεφτώ μια εναλλακτική. Μερικές φορές το αφήνω και στο συρτάρι. Για παράδειγμα, έχω γράψει τραγούδια για τον Δημήτρη Μητροπάνο που τα έχω αφήσει στο συρτάρι, δεν θα τα πει κανένας. Δεν το θέλω. Ήταν γραμμένα πάνω στη φωνή του.

Ήταν στα 5 σου, όταν σε πήγε στο ωδείο η μαμά σου…

Από μικρό παιδί καθόμουν μπροστά στο πικάπ και τραγουδούσα. Στα 3 μου τραγουδούσα τραγούδια από Το Ρεμπέτικο του Σταύρου Ξαρχάκου. Υπερβολικό για μικρό παιδί, το ξέρω. Μετά ήταν το Τρελοί και Άγγελοι του Γιώργου Νταλάρα. Τότε δεν ήμουν πάνω από 5. Το ίδιο συνέβαινε και με τους δίσκους της Χαρούλας Αλεξίου και όσα άκουγαν οι γονείς μου. Οπότε ήταν η λογική συνέχεια η εγγραφή μου στο ωδείο. Στα 12 μου είχα τη δική μου μπάντα, παράλληλα με το στίβο. Τότε ήταν που άρχισα να βγαίνω από το σπίτι μου και να κυκλοφορώ με το λεωφορείο. Άρχισα να κυκλοφορώ και να γνωρίζω και άλλα παιδιά, φτιάχναμε μπάντες και παίζαμε, ακόμη και όταν αφοσιώθηκα στο στίβο. Αν και η μουσική ήταν παντού στη ζωή μου, ποτέ δεν την είχα σκεφτεί ως επάγγελμα. Ήταν απλά ανάγκη μου. Η πρώτη μου κοπέλα είχε παράπονο πως δεν τη βλέπω πολύ και χαλάω τα χρήματά μου σε άχρηστους δίσκους και έτσι χωρίσαμε. Κάποια στιγμή έπρεπε να φύγω από το αθλητικό σωματείο στο όποιο ήμουν –για οικονομικούς λόγους, δεν με κάλυπτε η αντιμετώπισή του– και βρέθηκε η βουλευτής Έλενα Κουντουρά να με βοηθήσει να πάρω μεταγραφή. Με ρώτησε τότε με τι άλλο ασχολούμαι, της απάντησα «με τη μουσική» και προθυμοποιήθηκε να με στείλει στο μάνατζερ Κωστή Αρβανίτη, για να ακούσει τη δουλειά μου. Έτσι και έγινε, πήγα στη συνέχεια τα τραγούδια μου στη Sony και τα άκουσε ο παραγωγός Γιάννης Δόξας. Αυτός ήταν που με πίστεψε, μου έμαθε να γράφω μουσική και με έβαλε στη διαδικασία να κάνω συμβόλαιο με τη Sony. Έπειτα ήρθαν κάποιες αντιθέσεις, οπότε εμφανίστηκε η τωρινή μου εταιρεία, Cobalt. Πρέπει να σου πω, όμως, πως ακόμη και μετά τον πρώτο μου δίσκο δεν πίστευα πως μπορώ να το κάνω αυτό επάγγελμα.