Στην εφημερίδα Real life μίλησε ο Γιώργος Χρυσοστόμου, ο οποίος αναφέρθηκε στο επάγγελμά του, αλλά και σε όλα εκείνα τα στοιχεία που πρέπει να έχει κανείς στην υποκριτική, όταν πρόκειται να ενσαρκώσει ένα νέο ρόλο.

Όταν παίζεις έναν ρόλο, τον κουβαλάς;

Όχι πια. Είναι βασανιστήριο και είναι και ανθυγιεινό. Η δουλειά μου και η ζωή μου πρέπει να είναι διαφορετικά πράγματα. Γιατί παλιά, ακόμα κι αν είχα κάτι να κάνω με τη ζωή μου, δεν ήμουν παρών, βρισκόμουν όλη μέρα μέσα στον ρόλο. Μου συνέβαινε λόγω απειρίας και δεν έβγαινε και ωραίο στη σκηνή. Τώρα, με εξαίρεση το δίωρο της παράστασης, μπορώ να πάρω αποστάσεις.

Τι θεωρείς τολμηρό για έναν ηθοποιό;

Κοίτα, ξέρω ότι ο κόσμος θέλει να ξανακάνω κωμωδία και στην τηλεόραση και στο θέατρο. Εγώ, όμως, πάω να το στρίψω λίγο, γιατί έχω πάρει υπερβολική δόση κωμωδίας. Θα κάνω δραματικό ρόλο στο θέατρο (συζητώ για μια παράσταση χωρίς λόγια, μεγάλη πρόκληση για μένα), και αν συζητήσω κάτι για την τηλεόραση δεν θα είναι κωμωδία.

Αυτό θεωρώ τόλμη, το να μπορείς να πετάγεσαι από το ένα ύφος και είδος στο άλλο, κάτι που ούτε οι σκηνοθέτες, ούτε οι διευθυντές των θεάτρων, ούτε οι παραγωγοί το πολυθέλουν. Επίσης, βρίσκω τολμηρό το να πετάγεσαι από μεγάλο ρόλο σε μικρό. Από το επίκεντρο της σκηνής στην πίσω γωνία. Δεν το δέχεται εύκολα ο ναρκισσισμός σου, δύσκολα πετάς από πάνω σου τον πρωταγωνιστή. Βέβαια, λόγω κρίσης, δεν λειτουργεί πια η ταμπέλα.

Οι παραστάσεις και οι σειρές κρατούν λίγο, άρα οφείλεις να είσαι ευέλικτος. Το βρίσκω καλό αυτό.