Το μεγάλωμα ενός σκύλου βασίζεται στην αγάπη, στην κατανόηση, στην φροντίδα, πολλές φορές ακόμη και στην ταύτιση μαζί του. Προσπαθώντας να μεγαλώσει το παιδί μας έναν σκύλο μαθαίνει (αν βοηθούμε και εμείς προς αυτήν την κατεύθυνση) να καλλιεργεί μια ευαίσθητη και αλτρουιστική πλευρά του.
Τουλάχιστον αυτή είναι η βιωματική προσωπική μου άποψη.

Όταν ένα παιδί ζει με ένα σκύλο συσχετίζεται μαζί του και προσπαθεί να τον φροντίζει και να τον αγαπά. Μαθαίνει να έχει υπομονή μαζί του και να μην του μιλά σκληρά ούτε να είναι προσανατολισμένο στην τιμωρία. Δεκάδες πελάτες μου, μοιράζονται μαζί μου περιστατικά όπου τα παιδιά τους έχουν χαλαρώσει και “γλυκάνει” από την στιγμή που πήραν ένα σκυλάκι.

Επομένως, από τη στιγμή που τα παιδιά μπαίνουν στην σχέση από την θέση του “δυνατού”, μαθαίνουν να διαχειρίζονται ωριμότερα τις καταστάσεις (με τον σκύλο) που αντίστοιχα δεν θα ήθελαν να τους συμβούν, όπως φωνές, απειλές, εκφοβισμός κλπ. Ταυτίζονται λοιπόν βλέποντας τι δεν θέλει ο σκύλος τους και έτσι μπορεί να κατανοήσουν καλύτερα τι δεν θέλουν και αυτά.

Στο εξωτερικό “τρέχουν” προγράμματα ενημέρωσης και εκπαίδευσης μαθητών από εκπαιδευτές και φορείς, στην Ελλάδα δεν ξέρω κάποιο αντίστοιχο αλλά έχω αρκετές ιδέες.