Όταν είσαι μικρός βλέπεις τα πράγματα κάπως απλοϊκά. Δεν σε νοιάζει τίποτα άλλο εκτός από το να ανήκεις κάπου. Και συνήθως αυτό το κάπου θες να είναι δημοφιλές.
Αυτή η επιθυμία απαιτεί ένα κυνήγι, ίσως μια αλλοίωση του εαυτού σου. Σε αυτή την ηλικία φυσικά δεν το καταλαβαίνεις και αρχίζεις να μεταλλάσσεσαι. Αυτό ίσως βγάλει προβλήματα στο μέλλον.
Αυτό υποστηρίζεται κι από την υποψήφια διδάκτορα στο UVA, την Rachel Narr, η οποία διεξήγαγε μια δεκαετή έρευνα σε παιδιά δευτέρας, τρίτης γυμνασίου και πρώτης λυκείου, μέχρι που έγιναν 25 ετών.
Στόχος της ήταν να δει τι συμβαίνει στα παιδιά που περιστοιχίζονται από πολλούς φίλους στα 14-15, όταν αυτά γίνουν ενήλικες. Αλλά και την άλλη πλευρά. Πώς εξελίσσονται τα παιδιά που μικρά είχαν λίγους φίλους και δεν ήταν στη δημοφιλή μεριά του σχολείου.
Μεταξύ των αποτελεσμάτων, φάνηκε ότι τα παιδιά της πρώτης κατηγορίας είχαν πολύ μεγάλο ποσοστό κοινωνικού άγχους και τρομερή ανασφάλεια για την εικόνα τους.
Από την άλλη, είχαμε περιπτώσεις ανθρώπων με μεγάλη εκτίμηση προς τον εαυτό τους και πολύ χαμηλά επίπεδα άγχους. Φυσικά, δεν μιλάμε για απόλυτα πορίσματα, μιας και η έρευνα ξεκίνησε πριν 16 ολόκληρα χρόνια και από τότε πολλά είναι αλλιώς. Είτε προς το καλύτερο για τους δημοφιλείς είτε προς το χειρότερο για τους πιο ανένταχτους.
Πηγή: ygeiaonline.gr
