Όταν ήταν 15 ετών, η Τζάσμιν Μπλάνχαρντ άρχισε να εκδηλώνει τις πρώτες κρίσεις πανικού. Τα συμπτώματα εκδηλώνονταν όταν βρισκόταν ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους, τότε όμως δεν ήξερε πώς να τα ερμηνεύσει και κλεινόταν στον εαυτό της.
«Προσπαθούσα απλώς να το διαχειριστώ και να ηρεμήσω» δηλώνει. «Τι ωραία που θα ήταν να είχα τότε περισσότερες πληροφορίες για τις κρίσεις πανικού. Θα ήξερα τι μου συμβαίνει και δεν θα ένιωθα τόσο μόνη».
Σήμερα, τέσσερα χρόνια αργότερα, χάρη στη βοήθεια των φίλων και της οικογένειάς της, έχει μάθει πια ότι το άγχος της δεν πρέπει να την κάνει να ντρέπεται και έχει μάθει να το αντιμετωπίζει.
Η Τζάσμιν σπουδάζει φωτογραφία και μέσα από την ιδιότητά της αυτή βρήκε τον δικό της τρόπο να ευαισθητοποιήσει το κοινό για τις αγχώδεις διαταραχές. Ένα φωτογραφικό πρότζεκτ που ετοίμασε για τη σχολή της αποτυπώνει τις διάφορες πτυχές του άγχους και τα συναισθήματα που προκαλεί στην ίδια.
«Μερικές φορές δεν μπορείς να κοιτάξεις στα μάτια ούτε τον ίδιο σου τον εαυτό, πόσο μάλλον τους άλλους.»
«Πολλοί άνθρωποι με άγχος νιώθουν ότι δεν μπορούν να ανασάνουν, νιώθεις ότι έχεις μια σακούλα στο πρόσωπό σου, το άγχος κατά κάποιο τρόπο σε πνίγει, αισθάνεσαι παγιδευμένος.»
«Η φωτογραφία αυτή αποτυπώνει την αϋπνία και το πώς θέλει κάποιος να χωθεί κάτω από μια κουβέρτα και να κρυφτεί από όλο τον κόσμο αλλά δεν μπορεί επειδή δεν τον παίρνει ο ύπνος.»
«Το άγχος πολλές φορές σε κάνει να νιώθεις ότι έχεις παγιδευτεί στη ζώνη άνεσής σου. Τα μαλλιά που πέφτουν στο πρόσωπο συμβολίζουν ότι δεν θέλεις να δουν οι άλλοι τι νιώθεις.»
«Το άγχος σε κάνει να χάνεις την επαφή με την πραγματικότητα επειδή δεν μπορείς να ελέγξεις τα συναισθήματά σου και δεν μπορείς να τα εξηγήσεις.»
«Όταν έχεις άγχος είναι σαν να προσπαθείς πάντα ναπερπατάς συνέχεια στις μύτες.»
«Ο πανικός και το χάος του άγχους.»
«Το άγχος χαρακτηρίζεται από ένα συναίσθημα ότι κάτι, ακόμη και ο ίδιος σου ο εαυτός, σε τραβάει πίσω.»
Πηγή: womenshealthmag.com
