Γενικά, τα άκρα αποτελούν λανθασμένες επιλογές. Άρα λοιπόν ούτε να πιέζετε το παιδί πρέπει, αλλά ούτε να είσαστε πολύ ελαστικοί και να καταλήξει μεγαλώνοντας να μην μπορεί να διαχειριστεί την παραμικρή δυσκολία στη ζωή του:

Η μεγάλη και διαχρονική επιείκεια απέναντι στο παιδί είναι εξαιρετική βλαπτική, με δεδομένο ότι δε θα μπορεί να βρίσκει λύσεις σε απλά ζητήματα στη ζωή του. Όλα θα του φαίνονται βουνό και θα χρειάζεται πάντοτε βοήθεια από τρίτους.

Το παιδί παίρνει το μήνυμα ότι μπορεί να επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια λάθη χωρίς να υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Και πώς να υποθέσει κάτι διαφορετικό, βλέποντας εσάς να τα αντιμετωπίζετε χαλαρά και με χιούμορ, ενώ θα έπρεπε να του δείχνετε ότι δεν πρέπει να επαναληφθεί κάτι αντίστοιχο, εξηγώντας παράλληλα τους λόγους;

Δεδομένα δεν πρέπει να γίνετε καταπιεστικοί, όμως εξίσου δεδομένα είναι απαραίτητο για το καλό του παιδιού να βάλετε κάποια όρια και βασικούς κανόνες πειθαρχίας. Αν αυτό δε γίνει από νωρίς, θα μεγαλώσετε ένα κακομαθημένο και ανεξέλεγκτο παιδί, που θα δημιουργεί προβλήματα και στους γύρω του.

Ένα ακόμα αρνητικό είναι ότι δε θα μπορεί να δίνει τη δέουσα σημασία σε κάθε πρόβλημα, με βάση τη σημαντικότητά του. Όπως λέμε, θα πνίγεται σε μια κουταλιά νερό και η ψυχολογική διαχείριση των δυσκολιών θα αποτελεί δυσθεώρητο εμπόδιο.

Τέλος, μέσα από τη δική σας μόνιμη επιείκεια, το παιδί μαθαίνει να έχει χαμηλές απαιτήσεις από τον εαυτό του και είναι ανέφικτο να αποκτήσει αυτοπεποίθηση. 

Πηγή: mother.gr