Είναι αναμφίβολο ότι οι έφηβοι είναι μία από τις κατηγορίες των συμπολιτών μας που έχουν υποφέρει πιο πολύ τον τελευταίο χρόνο. Οι φίλοι και η κοινωνικότητα τους είναι οι πρώτες τους προτεραιότητες. Εκεί κτίζουν το σύμπαν τους. Η ανάγκη ανεξαρτησίας και απομάκρυνσης από την οικογενειακή φωλιά είναι καθοριστική για την ανάπτυξη τους και την μετέπειτα πορεία τους. Αναζητούν, εξερευνούν, διαφοροποιούνται από την οικογένεια. Η σύνδεση με συνομήλικους, το ρίσκο, η αναζήτηση καινούργιων εμπειριών αποτελούν βιολογική τους ανάγκη. Οι δυνάμεις αυτές αντισταθμίζουν κατά κάποιο τρόπο το άλλο κομμάτι του μυαλού τους και η ερχόμενη καλπάζοντας φωνή της λογικής που τους λέει ότι «πρέπει» να οργανωθούν, «πρέπει» να δαμάσουν τις παρορμήσεις τους, «πρέπει» να μεγαλώσουν, «πρέπει» να ενταχθούν. Και, όλα αυτά όσο αναπτύσσεται η ανάγκη ανεξαρτητοποίησης, είτε αυτή βιώνεται σαν έμφυτη ή, και, σαν επίκτητη.

Και τώρα να που μία υπερφυσική δύναμη, δημιούργημα του κόσμου των ενηλίκων, τους αρπάζει την ηλικία τους, τις σωματικές και βιολογικές τους ανάγκες, τα συναισθήματα τους, τον κόσμο τους όλο! Και, τους κλείνει στο σπίτι. Πώς λοιπόν να μην είναι θυμωμένοι; Αγχωμένοι; Χαμένοι; Μάλιστα, πολλές φορές αυτά τα αρνητικά συναισθήματα τους οδηγούν σε ακραίες συμπεριφορές, μέχρι και σε εθισμούς, στην υπέρ-χρήση των κοινωνικών δικτύων, στη πορνογραφία, στο αλκοόλ αλλά και στα ναρκωτικά.

Πως να μην στρέφονται κατά της οικογένειας τους και των γονιών, αφού μόνο αυτοί είναι, εν τέλει, φυσικά παρόντες; Πως να μην ξεσπάνε στο άμεσο περίγυρο τους, το μόνο εύκολα διαθέσιμο; Πως να αντέξουν όλες αυτές τις ώρες μπροστά στην οθόνη με έναν εκπαιδευτικό που τις πιο πολλές φορές δεν ξέρει και ο ίδιος πως να χειριστεί την πρωτόγνωρη αυτή κατάσταση; Πως να μην πλήττουν από βαρεμάρα με το on line learning, μακριά από τους φίλους τους και το περιβάλλον μίας υγιούς σχολικής τάξης με τον ανταγωνισμό της, τις πλάκες τις, το κίνητρο και την διέγερση που όλα αυτά τους δημιουργούν στον εγκέφαλο και στο σώμα τους; Πόσο μάλλον αν υπάρχουν και οι λεγόμενες «μαθησιακές δυσκολίες» …

Μέχρι και οι εξωσχολικές δραστηριότητες τους έχουν ακυρωθεί … Που και πως λοιπόν να ικανοποιήσουν τις ορμές τους για πρόκληση και εντυπωσιασμό και πώς να αναπτύξουν νέες δεξιότητες και δεξιοτεχνίες;

Το περίεργο λοιπόν είναι ότι παρόλα αυτά τα αρνητικά, παρατηρώ τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό αρκετά παιδιά της ηλικίας αυτής να αναπτύσσουν νέες ικανότητες και να ανακαλύπτουν νέες πτυχές του εαυτού τους.

Πράγματι υπό «κανονικές συνθήκες» οι έφηβοι πρέπει να μάθουν να διαβάζουν και να αναλύουν βιβλία, να αποκτήσουν αριθμητικό και μαθηματικό μυαλό, να μπορούν να αναλύουν αλλά και να συνοψίζουν κείμενα και βέβαια να αποστηθίζουν. Η πίεση σε σχέση με το «τί θέλουν να γίνουν» είναι συχνά ασφυκτική … Α! και μην ξεχάσουμε ότι ο αθλητισμός ή κάποιο σπορ είναι (ή μάλλον ήταν!) απαραίτητα συστατικά της ρουτίνας τους, θέλουν δεν θέλουν. Και, αν μπορούσαν να παίζουν και πιάνο ή κιθάρα ε τότε ήταν πραγματικά άξιοι θαυμασμού!

Με την πανδημία λοιπόν, οι έφηβοι μας πήραν μία ανάσα από τον ξέφρενο ρυθμό στον οποίον ο κόσμος των ανηλίκων τους είχε τόσο καλά μυήσει. Και μάθαν, μόνοι τους αυτή τη φορά, ή και χάρη του παραδείγματος που πιθανώς δίνουν οι γονείς, ότι, ναι, είναι μία ευκαιρία να αναπτύξουν άλλες δεξιότητες οι οποίες θα τους ακολουθήσουν σε όλη τους τη ζωή και θα καθορίσουν την ύπαρξη τους και τις σχέσεις τους καθοριστικά. Πάντως πιο καθοριστικά από τη φυσική, τη χημεία, τα μαθηματικά κλπ.

Πολλοί λοιπόν έφηβοι μάθαν καλύτερα πως να συνδέονται με τον εαυτό τους, πως να ανακαλύπτουν τις πραγματικές τους δυνάμεις τους, τα θέλω τους, τις αδυναμίες τους, τις κλήσεις τους. Πως να διαχειρίζονται δύσκολες και πρωτόγνωρες καταστάσεις. Ποιος είναι ο ρόλος του καθενός στην οικογένεια και πως διατηρούνται οι ισορροπίες μέσα σε αυτή. Αναγκαστήκαν να αποδέχονται τους γύρω τους και τον εαυτό τους. Σίγουρα μπήκαν σε μία διαδικασία αυτογνωσίας. Καταλάβαν τι σημαίνει το να βγαίνεις από τη ζώνη άνεσης σου και ότι μπορείς και πιθανώς να μην νιώθεις τόσο άβολα με αυτό. Μπόρεσαν να διαχειριστούν μεταβατικές συνθήκες που τείνουν προς τη μονιμότητα. Μάθαν να δείχνουν και να εκφράζουν την αγάπη τους, όπου μπορούσαν. Καταλάβαν τί σημαίνει η αρρώστια και ο πόνος και απέκτησαν παραπάνω ευαισθησίες. Ανέπτυξαν την αίσθηση της φροντίδας όπου αυτό ήταν απαραίτητο και εφικτό και αντιλήφθηκαν τη σημασία της πραγματικής Σύνδεσης. Επιπλέον, πολλές φορές, βλέπουμε νέους να παίρνουν παραπάνω ευθύνες και να οργανώνουν καλύτερα τη ζωή τους και τις υποχρεώσεις τους με έναν παραδειγματικό τρόπο.

Με λίγα λόγια σπείραν για το μέλλον τους και έθεσαν τον ακρογωνιαίο λίθο προς μία ευτυχισμένη και ολοκληρωμένη ζωή.

Με τη σωστή υποστήριξη και παράδειγμα των ενήλικων, οι έφηβοι μας θα είναι σε θέση να αναπτύξουν όλο και περισσότερο αυτές τις δεξιότητες καθοριστικής σημασίας για την εξέλιξη τους.

 

Από την Health Coach, Ιζαμπέλ Ραζή

www.isabellerazis.com

www.instagram.com/isabellerazis

 

Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook και ακολουθήστε μας στο Instagram γιατί το govastileto.gr σας πηγαίνει παντού!