Τα τελευταία χρόνια γίνεται πολύς λόγος για τη σημασία της ύπαρξης ορίων στα παιδιά. Αυτό όμως που δε συζητείται πολύ είναι το γεγονός ότι αυτά τα όρια πρέπει να προσαρμόζονται ανάλογα με τις ανάγκες που έχει κάθε παιδί μεγαλώνοντας.
Έχοντας αυτό κατά νου, γίνεται φανερό ότι οι μέθοδοι πειθαρχίας που χρησιμοποιεί ένας γονιός στα παιδιά του είναι καλό να μεταβάλλονται, ώστε να συμβαδίζουν όχι μόνο με την ηλικία, αλλά και με τη σωματική ανάπτυξη ή τη συναισθηματική εξέλιξή τους.
Ένας κανόνας που είχε λογική όταν το παιδί ήταν τριών ετών, μπορεί στα πέντε του χρόνια να φαντάζει σχεδόν αστείος.
Αυτό όσο λογικό κι αν ακούγεται, τόσο δύσκολο είναι στην πράξη, ειδικά σε μια οικογένεια με πολλά παιδιά.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, είτε τα μικρότερα αδέλφια θέλουν να ισχύουν και για αυτά οι κανόνες που ισχύουν για τα μεγαλύτερα παιδιά, είτε τα μεγαλύτερα παιδιά νιώθουν να καταπιέζονται, επειδή πρέπει να υπακούν στα ίδια όρια με τα αδερφάκια τους.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, το ιδανικό είναι να έχετε διαφορετικούς κανόνες για κάθε παιδί και φυσικά πολλή υπομονή για να πείσετε τα παιδιά σας ότι αυτό είναι το σωστό.
Επιπλέον, πριν αποφασίσετε τους τρόπους πειθαρχίας που θα ακολουθήσετε με το παιδί σας, πρέπει να σκεφτείτε τι μπορείτε να περιμένετε από αυτό ανάλογα με την ηλικία και την ωριμότητά του.
Για παράδειγμα, μπορεί το time out να λειτουργεί στα νήπια, αλλά για τα πιο μεγάλα παιδιά το να τα στείλετε στο δωμάτιό τους είναι μάλλον κάτι που επιθυμούν, παρά κάτι που αντιμετωπίζουν ως τιμωρία.
Επίσης, μπορεί τώρα το μικρό σας να ενθουσιάζεται με τα αυτοκόλλητα στους πίνακες επιβράβευσης, αλλά το πιο πιθανό είναι στο μέλλον να του φαίνονται απίστευτα βαρετά.
